Co to jest klient instytucjonalny?
Zawartość
- Punkty kontaktowe
- Klienci małych firm
- Klienci branży usług finansowych
- Bardzo zamożni ludzie
- Instytucjonalne linie biznesowe
Klienci instytucjonalni, zgodnie z definicją większości firm świadczących usługi finansowe, składają się z dużych korporacji niefinansowych, a także innych firm usług finansowych dowolnej wielkości. Definicja dużego zwykle obejmuje przynajmniej Fortune 500, a prawdopodobnie jeszcze więcej.
Punkty kontaktowe
W firmie z branży papierów wartościowych na Wall Street głównym menedżerem ds. Relacji z klientem niefinansowym jest prawdopodobnie starszy bankier inwestycyjny, zwłaszcza specjalista w zakresie gwarantowania emisji papierów wartościowych, fuzji i przejęć. Alternatywnie, jeśli klient korzysta z firmy papierów wartościowych przede wszystkim do wykonywania transakcji, relacja może zarządzać sprzedawca instytucjonalny lub kierownik konta. W banku komercyjnym ten menedżer ds. Relacji musi być starszym urzędnikiem ds. Pożyczek w przypadku klienta korzystającego z pożyczek z tego banku.
Główny przedstawiciel niefinansowego klienta instytucjonalnego w kontaktach z firmami zajmującymi się papierami wartościowymi lub bankami komercyjnymi prawdopodobnie będzie menedżerem w dziale skarbu korporacji. W relacjach z firmami zarządzającymi inwestycjami, które obsługują emerytury pracownicze i rachunki 401 (k), menedżer w dziale zasobów ludzkich może być przedstawicielem korporacji.
Klienci małych firm
Małe firmy, zwłaszcza te, które nie mają długu publicznego lub akcji w publicznym obrocie, są zwykle traktowane jak klienci detaliczni. Ich rachunki będą na ogół obsługiwane przez doradców finansowych w firmach zajmujących się papierami wartościowymi lub przez małych kredytodawców w bankach komercyjnych.
Klienci branży usług finansowych
Istnieje duża liczba kontaktów z firmami z branży usług finansowych, nawet wśród dużych, zintegrowanych, zróżnicowanych firm. W szczególności firmy zajmujące się papierami wartościowymi, które działają jako animatorzy rynku, są zobowiązane do prowadzenia dużych transakcji dziennych między sobą, do zarządzania swoimi zapasami papierów wartościowych oraz do realizacji zamówień klientów na papiery wartościowe, których obecnie nie posiadają.
Ponadto gwarantowanie emisji papierów wartościowych często wymaga organizacji partnerstw ad hoc (zwanych syndykatami) między wieloma firmami w celu rozłożenia ryzyka aktuarialnego i znalezienia nabywców papierów wartościowych znajdujących się w ofercie. Im większa emisja papierów wartościowych, tym większe muszą być syndykaty ubezpieczeń i sprzedaży.
Bardzo zamożni ludzie
Osoby o wyjątkowo wysokiej wartości netto (na przykład osoby o aktywach powyżej 100 milionów USD) mogą być obsługiwane przez instytucjonalne kanały sprzedaży, a nie przez kanały doradców finansowych, które obsługują klientów detalicznych. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli osoby te mają własnych doradców finansowych (lub biura rodzinne) oprócz firmy, o której mowa, i zamiast tego wykorzystują tę firmę ściśle do wykonywania transakcji i uzyskiwania produktów inwestycyjnych.
Instytucjonalne linie biznesowe
Należy pamiętać, że niektóre działy i linie biznesowe w branży usług finansowych są zazwyczaj definiowane jako natury instytucjonalnej. Bankowość inwestycyjna jest jednym przykładem opartym na naturze klientów.
Kolejnym przykładem jest handel papierami wartościowymi; chociaż ta funkcja służy zarówno klientom detalicznym, jak i instytucjonalnym, przewaga wolumenu obrotu zwykle odbywa się w imieniu instytucji. Ponadto funkcja transakcyjna ma ścisłe powiązania z funkcją bankowości inwestycyjnej, która tworzy papiery wartościowe, które następnie będą przedmiotem obrotu na rynku wtórnym.
Chociaż raporty i analizy opracowane przez wewnętrzne działy badań papierów wartościowych są zwykle skierowane do detalicznych doradców finansowych i klientów detalicznych, grupy te prawdopodobnie zostaną zorganizowane w instytucjonalnej połowie zdywersyfikowanej firmy.
