Dowiedz się o powieściach epizodycznych w fikcji
Zawartość
Epizodyczna powieść to narracja złożona z luźno powiązanych incydentów, z których każda jest mniej lub bardziej samodzielna, często połączona przez centralną postać lub postacie. To jeden ze sposobów konstruowania fabuły. Zazwyczaj postacie zmieniają się bardzo niewiele w trakcie epizodycznej powieści, choć relatywnie prosta historia może się wydarzyć.
Aby poczuć epizodyczną powieść, pomyśl o serialu telewizyjnym z lat 60. i 70. XX wieku. Postacie i historie mogą być starannie opracowane lub jedynie naszkicowane; temat może być mroczny lub humorystyczny; „przesłanie” programu może być nieistniejące lub dość głębokie.
Ale bez względu na to, co wydarzyło się w danym odcinku, postać, ich motywacje i relacje między postaciami zmieniłyby się niewiele lub wcale. Nawet gdy bohaterowie co tydzień napotykają nowych ludzi i miejsca, żaden odcinek nie będzie miał znaczącego wpływu na bohatera.
Historia powieści epizodycznej
Pierwszą powieścią epizodyczną (i prawdopodobnie pierwszą powieścią, jaką kiedykolwiek napisano) była „Lazarillo de Tormes”, opublikowana w 1554 r. „Lazarillo” to nie tylko pierwsza powieść epizodyczna, to także pierwsza powieść „picaresque”. Powieści pikaresque opowiadają historię, często od pierwszej osoby, osoby nisko urodzonej lub „łotrzyka”, która dryfuje z miejsca na miejsce i z przygody na przygodę.
„Lazarillo” stał się inspiracją dla Miguela de Cervantesa, który napisał epizodyczną, pikareskową powieść „Don Kichot” w 1605 roku. Od tego momentu gatunek stał się znacznie bardziej popularny. Kilku znanych autorów powieści epizodycznych - z których większość można uznać również za pikareskę - to:
- Jonathan Swift
- Charles Dickens
- Henry Fielding
- Mark Twain
- Jack Kerouac
- JRR Tolkien (prototyp dla setek podobnie epizodycznych powieści i seriali fantasy)
Krótko mówiąc, epizodyczna powieść stała się zakorzenioną istotą w świecie pisania powieści fikcyjnych. Być może nic dziwnego, że najbardziej znane powieści epizodyczne są pisane przez mężczyzn, a większość z nich ma męskich bohaterów. Wynika to częściowo z faktu, że chłopcom i mężczyznom zawsze łatwiej było być przygnębionym poszukiwaczem przygód.
Jak powstają powieści epizodyczne
Relatywnie łatwo jest zaplanować powieść epizodyczną. Zaczynasz od postaci, która z tego czy innego powodu wpada w sytuację, która obejmuje podróż i serię przygód z różnymi grupami postaci i wyzwań. W końcu bohater znajduje szczęście (lub przynajmniej satysfakcjonujący wynik).
- Szesnastoletni Joe ucieka z nieuczciwego domu i zaczyna dryfować z pracy do pracy, czasami znajdując życzliwość, a czasem napotykając na znęcanie się. W końcu zakochuje się i bierze ślub.
- Mówi się młodemu centaurowi, że jego świat się rozpada i tylko on może go uratować. Dostaje amulet i mapę i wyrusza w poszukiwaniu zaklęcia, które chroni jego świat. Po drodze spotyka ... w końcu znajduje ...
- Mężczyzna w średnim wieku traci żonę, porzuca pracę i wyrusza, by odkryć swoje prawdziwe ja. Po drodze spotyka ... w końcu znajduje ...
Chociaż tego rodzaju struktura jest wystarczająca do nakreślenia epizodycznej powieści, w żadnym wypadku nie wystarcza do stworzenia satysfakcjonującego zestawu postaci, sytuacji, napięć i wyników. Oprócz tych podstawowych elementów będziesz musiał:
- Stwórz w pełni zaokrąglonego bohatera i najprawdopodobniej co najmniej kilka dodatkowych w pełni wymyślonych postaci, z którymi twój bohater może wchodzić w interakcje.
- Wymyśl napięcia, które nie tylko motywują twoją postać, ale także przyciągają czytelnika. Wszyscy wiedzą, że Twoja postać ostatecznie uratuje swoją planetę, duszę itp. - więc wewnętrzne napięcia będą równie ważne, jak ogólny kierunek fabuły.
- Pomyśl o znaczącym wyniku. Twoja historia może zaczynać się od pytania „Czy centaur Charlie uratuje świat?” Ale ponieważ Twoi czytelnicy znają odpowiedź, zanim zaczną czytać (oczywiście, że będzie!), Musisz głębiej zastanowić się nad tym, co stanie się z Charliem i jego światem pod koniec historii.
