Definicja magicznego realizmu w pisaniu powieści
Zawartość
Termin realizm magiczny opisuje współczesną fikcję, zwykle kojarzoną z Ameryką Łacińską, której narracja łączy elementy magiczne lub fantastyczne z rzeczywistością. Pisarze magicznych realistów to Gabriel García Márquez, Alejo Carpentier i Isabel Allende.
Pierwsze użycie
Termin został wymyślony po raz pierwszy przez niemieckiego krytyka sztuki Franza Roha w 1925 roku, ale to Alejo Carpentier nadał mu obecną definicję w prologu swojej książki „El Reino de Este Mundo”. „Cudowny”, pisze w przetłumaczonej wersji, „zaczyna być bezbłędnie cudowny, gdy wynika z nieoczekiwanej zmiany rzeczywistości (cudu), z uprzywilejowanego objawienia rzeczywistości, z nieprzyzwyczajonego wglądu, któremu wyjątkowo sprzyja nieoczekiwany bogactwo rzeczywistości lub zwiększenie skali i kategorii lub rzeczywistości, postrzegane ze szczególną intensywnością dzięki wywyższeniu ducha, który prowadzi go do pewnego rodzaju stanu skrajnego [estado límite].’
podróże Guliwera
Jak przypomina nam poeta Dana Gioia w swoim artykule „Gabriel García Márquez and Magic Realism”, strategia narracyjna, którą znamy jako realizm magiczny, długo poprzedza termin: „Już w kluczowym aspekcie realizmu magicznego dostrzegamy w podróżach Guliwera (1726). .. Podobnie opowiadanie Nikołaja Gogola „Nos” (1842) ... spełnia praktycznie wszystkie wymagania tego rzekomo współczesnego stylu. Podobne precedensy znajdują się u Dickensa, Balzaca, Dostojewskiego, Maupassanta, Kafki, Bułhakowa, Calvino, Cheever, piosenkarza , i inni."
Ale intencją Carpentiera było różnicowanie lo real Maravilloso americano z europejskiego ruchu surrealistycznego. Jego zdaniem fantastyka w Ameryce Łacińskiej nie została osiągnięta poprzez przekroczenie rzeczywistości, ale była nieodłącznie związana z latynoamerykańskim doświadczeniem rzeczywistości: „W końcu, jaka jest cała historia Ameryki, jeśli nie kronika cudownej rzeczywistości?”
