Co to jest trójnożny stołek emerytury rządowej?
Zawartość
Metafora trójnożnego stołka jest używana od dziesięcioleci przy planowaniu emerytury. Plan emerytalny rodziny to miejsce trzymane przez trzy nogi: ubezpieczenie społeczne, plany emerytalne i oszczędności osobiste. Wszystkie trzy nogi są niezbędne do utrzymania stabilnej emerytury. Bez jednej nogi stołek spada.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Większość, ale nie wszyscy pracownicy rządowi przyczyniają się do zabezpieczenia społecznego. Ma to kluczowe znaczenie, ponieważ osoby, które nie wpłacają składek na ubezpieczenie społeczne, nie wycofują środków po przejściu na emeryturę lub po inwalidztwie. Pracownicy rządowi, którzy nie wnoszą wkładu, muszą upewnić się, że pozostałe dwie nogi stołka są silne.
Ubezpieczenia społeczne to polityczna piłka nożna na szczeblu federalnym. Politycy wiedzą, że muszą być podejmowane niewygodne wybory, aby kontynuować wypłacalność systemu, ale nikt nie chce wziąć politycznego uderzenia w malejące świadczenia lub rosnące składki. Ta noga stołka jest szczególnie podatna na chwiejność ze względu na otaczającą ją politykę.
Zabezpieczenie społeczne samo w sobie nie utrzyma stylu życia, do którego beneficjent jest przyzwyczajony. Ta noga powinna nosić jak najmniejszy ciężar.
Plany emerytalne
Plany emerytalne po prostu nie są takie, jak kiedyś. Politycy wykorzystali pracowników publicznych i ich świadczenia emerytalne jako kozły ofiarne dla niekontrolowanych budżetów publicznych. Nieważne wydatki na beczki wieprzowe i kosztowne programy pomocy publicznej. Personel stanowi dużą część budżetu każdej organizacji, a kozły ofiarne dla pracowników są morale.
Manewry polityczne odbiły się na systemach emerytalnych. Korzyści spadły, a koszty ponoszone przez pracowników wzrosły. Podczas gdy sektor prywatny nie musi radzić sobie z politykami ubiegającymi się o świadczenia emerytalne, pracownicy sektora prywatnego również zauważyli, że ich świadczenia emerytalne zmniejszają się. W obu sektorach stabilność planów emerytalnych nie jest już gwarancją, jaką kiedyś była.
Większość pracowników federalnych uczestniczy w federalnym systemie emerytalnym pracowników. System ten ma własny trójnożny stołek zabezpieczenia społecznego, wypłatę renty rocznej i osobisty plan oszczędnościowy o nazwie Plan oszczędnościowy oszczędności. Pracownicy federalni, którzy nie wpłacają składek na FERS, wpłacają składki na system emerytalny w służbie cywilnej, który jest jedynie rentą. W obu systemach renty są programami określonych świadczeń.
Władze stanowe i lokalne, które mają własne systemy emerytalne, zwykle mają określone plany świadczeń, które wymagają uczestnictwa pracowników. Wiele z nich ma opcje oszczędności osobistych, takie jak 401 (k) si IRA, ale te komponenty rzadko są obowiązkowe.
Osobiste oszczędności
Jak wspomniano wcześniej, niektóre systemy emerytalne mają opcje lub wymagania dotyczące oszczędności osobistych. Plan oszczędnościowy rządu federalnego jest do pewnego stopnia obowiązkowy. Agencje przekazują kwotę równą części wynagrodzenia pracownika. Pracownik może wnieść większy wkład. Wkład jest motywowany poprzez dopasowanie wkładów do pewnego momentu, co oznacza, że agencje dopasują lub częściowo dopasują wkład własny z własnej woli.
Gdy osobiste środki oszczędnościowe nie mają pasujących funkcji, pracownicy publiczni nie mają motywacji do korzystania z planu systemu emerytalnego zamiast tych oferowanych przez prywatne firmy inwestycyjne. Podobnie jak wiele innych prywatnych planów oszczędnościowych sponsorowanych przez rząd, Thrift Savings Plan oferuje ograniczone opcje inwestycyjne w porównaniu do prywatnych firm inwestycyjnych.
Bez względu na to, jak pracownicy publiczni decydują się oszczędzać na emeryturę, ważne jest, że faktycznie oszczędzają. Czasy polegania na ubezpieczeniu społecznym i emerytury dawno minęły.
Utrzymanie równowagi
Jak sugeruje metafora kału, każda noga kału jest ważna. Pracownicy rządowi powinni zwracać uwagę na każdą nogę i zapewnić jej stabilność. Plany ubezpieczenia społecznego i emerytalne są w dużej mierze poza kontrolą pracownika, więc miejscem, w którym pracownicy mogą najbardziej wpłynąć na długoterminową stabilność, są oszczędności osobiste.
Pracownicy publiczni, którzy chcą zmaksymalizować swoje zabezpieczenia emerytalne, powinni skonsultować się z doradcami finansowymi za pośrednictwem swoich systemów emerytalnych lub prywatnych firm inwestycyjnych. Niektóre systemy emerytalne mają umowy z prywatnymi konsultantami finansowymi, którzy pracują po obniżonych stawkach i mają doświadczenie w pracy z pracownikami publicznymi.
